رابطه هوش اخلاقی با بالندگی سازمانی؛ نقش میانجی‌گری هوش سازمانی

زمینه: یکی از الزاماتی که برای سازمان‌ها حیاتی به نظر می‌رسد بالندگی سازمانی است که این مهم می‌تواند در پرتو هوش اخلاقی و ‏هوش سازمانی توسعه یابد. با درک این مسأله پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش اخلاقی با بالندگی سازمانی ‎؛  نقش میانجی‌گری ‏ هوش سازمانی انجام شده است.‏ ‏روش: روش پژوهش توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان کردستان می‌باشد ‏که از میان آنان190 نفر  متناسب با حجم نمونه و به‌شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از ‏سه پرسشنامه هوش سازمانی، هوش اخلاقی و بالندگی سازمانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته‌ها در سطح استنباطی از ضریب ‏همبستگی پیرسون و برای تعیین نقش میانجی هوش سازمانی در ارتباط هوش اخلاقی و بالندگی سازمانی از مدل‌یابی معادلات ساختاری ‏براساس نرم‌افزار آماری‏‎ Amos استفاده شد. ‏ یافته‌ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد که: بین هوش اخلاقی با هوش سازمانی (27/0) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. رابطه این ‏متغیر با بالندگی سازمانی نیز (25/0) مثبت و معنی‌دار است. رابطه بین هوش سازمانی با بالندگی سازمانی (21/0) مثبت و معنی‌دار می‌باشد. ‏همچنین رابطه بین هوش اخلاقی با بالندگی سازمانی با نقش میانجی هوش سازمانی(53/0) معنی‌دار می‌باشد.‏ نتیجه‌گیری: سازمان‌ها برای افزایش بالندگی سازمانی باید به هوش اخلاقی و هوش سازمانی کارکنان توجه نمایند.‏